Sabah kalkar kalkmaz kahveni birlikte içeceğin dostu aramayı…

Hemen komşu kasabada, uzun zamandır görmediğin arkadaşlarına gitmek yerine, onların geçerken sana uğramasını beklemek ‘götükızıllığı’nı…

Bütün sıcaklığı ve dostluğu ile hazırlanmış bir “makarına bulli” ya da ızgara da hellim-pastırma yemenin lezzetini..

Ana karada kapılara kayyumlar dayanırken, bayramlar kutlanırken, “sanki uzaktan” utana sıkıla ucuz rakının tadını çıkarmayı…

Deniz’i, Tansel’i, Kerem’i, Seray’ı, Feray’ı, Cemal’i, Pembe’yi, Sanem’i, Sülen’i, İrem’i, Dicle’yi, Ali’yi, Vural-Birgül’ü, İsmail-Hatice’yi, Ahmet Hoca’yı, Serap hanımı, Damla’yı, Çağla’yı, Sema hanımı, Bikem’i, Sayra’yı, Apo’yu, Dilek ve Ahmet’i, Pınar’ı, Murat’ı, Hasan amcayı, Şerife hanımı anlatıyor…

Bir söz koca bir “ada”yı anlatıyor benim için..

“Naapamm, gezdiririm kendimi…”