Uluslararası  alanda ülkelerin yalnızca ekonomik ya da siyasal güçleriyle değil, spor alanında gösterdikleri başarılarıyla da saygınlık kazandıkları bir gerçektir. Başarıyı amaçlayan ülkeler ereklerine ulaşmada bu aracı en ussal biçimde kullanmasını da çok iyi bilmektedirler. Bize gelince; tarihi geçmişimizle övünme, sonradan da yaşadıklarımıza bakıp dövünme sürecinden nedense  genelde spor, özelde futbol ya da basketbol aracılığıyla saygınlık kazanma, başarıya odaklanma amacına ulaşma uygarlığına henüz erişemediğimizden küreselleşme olgusunun en yaygın tanıtım aracının olanaklarından yararlanma düzeyine de gelebilmiş değiliz. Çünkü ülkemizde futbol ve son yıllarda da  basketbol; kısa yoldan köşeyi dönmenin kolay  yolu olarak değerlendirilmektedir. Uluslararası  karşılaşmalarda başarıya ulaşmak için değil, ulusal düzeyde varsıllığa ve de üne ulaşmanın aracı olarak görülmektedir. Eğitime yatırım yapmadan, insan kaynakları ekonomisine göre “fırsat maliyeti”ne katlanmadan; “Ne okul harcaması, ne de kitap…Vur topa tekmeyi, paraları kap…” kolaycılığıyla varsıl olmak… Sonrasında; alt kültür düzeyinden gelenlere de kötü rol model olmak… Onların övgüleriyle kasılmak, sövgüleriyle iyicesine şaşırmak…Kesin olansa; arsızca şımarmak… İlgiden, paradan dolayı şımarmak; “ne oldum delisi” olmak…

Hadi insana özgü tutum ve davranışları da hoşgörelim; şımartalım onları…Ne de olsa sıradan yaşamlardan, sıra dışı yaşamlara ulaştılar diye… İyi de yola çıkarken  amaçları neydi ?… Yalnızca varsıl olmak mıydı, yoksa başarılı olmak mıydı ?…

Varsıl bir futbolcu  olmak mıydı, yoksa iyi bir futbolcu  olmak mıydı ?…

Ne yazık ki ülkemizde “vasatın egemenliği” almış başını gidiyor… Nitelik kavramı; halkın bilincinden silinmiş, yakında kullanılmadığından dolayı sözlüklerden de silinecek sözcük olarak… Nasıl ki İBO ve türevlerinin kimliğinde “sanatçı” kavramı yozlaştıysa, futbolcularımız ve giderek basketbolcularımız aracılığıyla “sporcu” kavramı da anlamını yitirecek… Üstelik kavram en büyük yarasını Süreyya AYHAN’ın dopingiyle almıştı… İşte gerisi de geliyor…Uluslararası spor karşılaşmalarından başarı beklemek son yıllarda düş, sporcularımızın da becerdiği, başardığı da yalnızca düşüş olmaktadır…

Kemal ATATÜRK sevedursun sporcunun zeki ve ahlaklısını…

Biz severiz sporcunun tekkeci ve tarikatçısını…

Bir atımlık barutu karşılığında; bulduğunda parayı

Değiştiriyor  önce eşini, sonra da arabayı…

Eğitimsiz, üstelik de aç olunca

Cebine ansızın para dolunca

Ne ilkeli, ne disiplinli

Devlet memuru anlayışında olduğu gibi

“Salla başını, al maaşını” diyen memurlardan sonra

“Salla pası, ver pozu” diyenler türedi başımıza

Vurmaktalar boşa doluya

Koşuyormuş gibi tık nefes soluya

Dilde pelesenk; “Önümüzdeki maça bakacağız”

Gelecek maçta da hiç kuşkusuz topu taca atacağız…

Bu ülkede her şey satılıksa, biz de böyle maçları satarız

Askerde miyiz kardeşim ?… Elbetteki yan gelip yatarız…

Arasıra el, etek öperiz, alırız icazet Hoca Efendimiz’den

Ve  şimdi yalakalık vaktidir Hz Reisimiz’e, ne de olsa değişdi düzen

TOPSTAR’ız işte; sorgu-sual sorulur mu bizden ?…