0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Selma ERDAL

Bundan çok yıllar öncesinde, 20 Ocak 1961’de yaptığı bir konuşmasında şu sözleri söylemiş bir Demokrat olan eski Amerikan başkanlarından J.F. KENNEDY:

– My fellow Americans, ask not what your country can do for you. Ask what you can do for your country…

Türkçesi’yle demiş ki bu ünlü KENNEDY:

– Sevgili Amerikalılar; ülkem benim için ne yapabilir diye değil, ben ülkem için ne yapabilirim diye sorun!

Gerçek Amerikan düşüncesi, bizim onları algıladığımızdan ne denli başka… Fırsatlar ülkesi olarak tanımlanan bu ülkede, bir başkanın sözleriyle, Amerikalılar’ın ülkelerine bakışı… Ve bizlerin “fırsatlar ülkesi” tanımının altında, ne tür düzenlerle, düzmecelerle, aldatmacalarla paralar kazanılıp; devlete, ulusa nasıl zarar verilip, bencilliklerini doyurduklarını, kendilerini kalkındırmayı amaçladıklarını sanışımız. İşte gerçek Amerikan düşüncesi; devletin bireyler için ne yaptığından önce, bireylerin devlet için ne yaptığının öneminin vurgulandığı bir ülke, bir ulus…

Devletten hizmet bekleyenlerin, bu hizmetlerin bedeli olan vergisini peşin, peşin ödemelerinin önemi… Üstelik Dünya’nın her yöresinden göç etmiş, eskilerin deyimiyle “yetmiş iki buçuk millet”ten insanın oluşturduğu bir ulusun aynı ereği paylaşmaları, aynı amacı ilke edinmeleri… Sonuçta da; “Amerikan Rüyası” denilen bir düşün peşine düşmeleri…

Bizlere gelince, Anadolu geleneğimizden gelen paylaşımcı, hoşgörülü toplumsal yapımız savıyla sözde ulusçuluğumuz, sözde devletçiliğimiz (Ergenekoncu yaftası yapıştırılma korkusu yayılmadan öncesinde de değişmiyordu durum). Gerçekteyse; Batı toplumlarından önde giden bireyciliğimiz, bencilliğimiz…

Düşünün bir kez; bugün ülkemizde kaç kişi “Bugün ülkem için ne yapabilirim?” sorusunu doğrudan ve de dürüstçe kendine yöneltebilir?

Oranı yüksek bir yüzde ile olumlu bir yanıt verebileceğinizi hiç sanmıyorum. Çünkü bizler Osmanlı’dan bugünlere taşıdığımız “Devlet Baba bizi düşünür, düşünmelidir” anlayışından uzaklaşmış değiliz ki “Bugün ülkem için ne yapabilirim?” sorusuna yanıt arayarak güne başlayabilelim.

Tartışmaya gerek yoktur ki günümüzde bu soruyu soramayan ulusların, liberal ekonomi politikalarını izleme, kalkınmış ülke düşleri görme hakları olamaz. Örneğin; “Bugün çalışma saatlerini gerçekten de üretken bir biçimde geçireceğim, iş verimimi arttıracağım” sözünü vererek güne başlayan kaç kişi tanıyorsunuz ya da kaç kişiden; “Bugün devlete ödemekle yükümlü olduğum verginin son kuruşunu bile ödemiş olmanın huzur ve kıvancı içindeyim” sözlerini duyuyorsunuz?… Tersine pek çok kişi, devletten önce kendi bencilliklerini, çıkarlarını, kişisel yararlarını doyurmanın/sağlamanın mutluluğu içinde gece yatağına giriyor. Buna karşın yine de Batılı ülkelerle yarışabilme düşleri görüyor.

Yaşamak çok güzel, yaşam çok kısa… Şu Dünya’dan gelip, geçeceğiz.  Kuşkusuz çoğumuzun amacı, iyi yaşamak, iyi işler yapmak, dolayısıyla ardımızdan da iyi izler bırakmaktır. Bunları gerçekleştirebildiğimizde; yarınlara güvenle bakabiliriz.

Önemli olan bir ülkede yaşanan bireysel mutluluklar değil, kitlesel mutluluklardır. Bu düzeyde mutluluğa ulaşabilmek için de; gelişmiş ülkelerdeki ussal örneklerden, onların deneyimlerinden yararlanmasını bilmeliyiz. Bu bağlamda, daha iyi yarınlar için; “Bugün ülkem için ne yapabilirim?” sorusuyla güne başlamayı alışkanlık edinmeliyiz, edinmeliyiz ki “Bugün ülkem için ne yapabilirim?” sorusuyla ülkemizi yöneten siyasetçileri de seçme, denetleme, eleştirme, onlara hesap sorma hakkımız olabilsin.

1950’lerden beri Küçük Amerika düşleri görenler… Bu ülkeye BAŞKAN olmak için girişimde bulunanlar… Belki sizlere çok uzak böylesi düşünceler ve duygular ama Amerikan Başkanları “Bugün ülkem için ne yapabilirim?” sorusuyla başlıyorlar ülkelerini yönetmeye…