0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Oktay EROL

Yaşadığım yılları düşünüyorum; hiçbir “iktidarın” temelden sorun çözmek için çaba harcadığına tanık olmadım! Varsa/ yoksa yanlarında olanları palazlandırmak, varsa/ yoksa kendinden olmayanları kamunun tüm olanaklarından uzak tutmak, varsa/ yoksa herkesi kendine benzetmeye çalışmak!

Bunlara ne gerek vardı bilmiyorum! Herkes “becerikli” olabildiği işe yönelmiş olsa, hiçbir seçimin sonucu ülkenin değerlerini “satmak/ kıyak geçmek/ yok etmek” gibi bir girişimi ortaya çıkarmasa, herkes yeni göreve başlayacak bir siyasi görüşün ekmeğine/ suyuna/ tuzuna göz dikilmeyeceğine inansa, seçilmişlerin “ilk ödevi” yurttaşın erincini/ gönencini/ alım gücünü yükseltmeye yönelmiş olsa, herkes “layık olduğu” yerde olsa, kayırmacılığa/ haksızlığa/ hukuksuzluğa/ adaletsizliğe karşı koymak “ilke” sayılabilse kötü olur mu? Olmazsa neden bu güne değin başaramadılar, haydi üç/beş yıllık hükümetleri, daha az süren koalisyonları geçtik; yirmili yıldır “iktidar” olanlar ne yaptı?

***

Bu ülkede doğduğum gibi, bu ülkede doymak/ yaşamını sürdürmek istiyorum herkes gibi! Bu ülkede doğmama, bu ülkede yaşamımı sürdürmeme karşın “doymuyorsam/ doymuyorsan/ doymuyorsak” bunun sorumlusu hiçbir zaman “bizim” olmayacağımız açık! Etrafımız “ateş çemberi” olmuşsa, “ateş” yaşanan ülkelerden çok “bizi” yakmışsa, üzerimize bombalar yağarken “susanlara” kucak açmamız istenmişse, içte yaşanan “can kıyıcı” olayların arkasında duranlar için “yas” duyurusu yapılmışsa…

Daha tek elin parmaklarıyla gösterilecek yıllar geçti aradan… IŞİD denilen can kıyıcıların nerede bomba patlatacağı bilinmiyordu! Kim “yanınızdayız/ IŞİD’e karşı sizinle olacağız” diye bir açıklama yaptığını duyduk? Bırakın ülkemizin yurttaşı kara kara düşünürken yanında olmayı, el altından “destek” olmadıklarının bile güvencesi olmayanlar için “sokaklar” doluyor; acı! “İktidar” başka amaçlar peşinde, hiçbir zaman “kardeş” olamayacağımızı bile bile “kardeş” saydırmak için çabalıyor!

***

Daha bir yıl olmadı! Yüzyılın yıkımı Hatay Depremini yaşadı bu ülkenin yurttaşı… Bugün bile moloz yığınlarının altında yakınlarını arayanların olduğu söyleniyor!  Binlerce insanımız molozlar altında, dışarıdan gelen sesleri duyarak/ ancak “kurtaracak” bir eli görmeyerek/ can çekerek yaşamını yitirdi! Bizde “kardeş” olmaktan söz ediliyor! Sanki birini kurtarmak, birine yardım eli uzatmak, birinin yaşama tutunmasını sağlamak “kardeşliğin” gereği/ koşuluymuş gibi…

Her şeyden önce insanız! Anatomik yapısı, yaşamsal “özellikleri” bize benzeyen için yapmamız gerekenler olmalı! ABD’de İkiz Kule saldırısında yaşamını yitirenler de, ülkemizde bombalar atılarak katledilenler de, Ukrayna’da savunmasız insanlara yaşatılanlar da, bizdeki Hatay depreminde molozların aldığı canlar da, Gazze’deki hastaneye atılan bombayla parçalanmış yaşamlar da tüm “insanların” temel sorunu olmalı oysa! “Ateş” düştüğü yere yakmadığı gibi, “her koyun da” kendi bacağından asılmıyordu işte; bu yurdun yurttaşları böyle düşünüyordu!

***

“İktidarın” ilk ödevi kendi yurttaşının yaşam güvenliğini/ geleceğini sağlamaktır; “kardeş” denerek, hiç biri “değeri” yaşamımızla örtüşmeyenlerin değil! Nerede bir “canın çığlığını” duysak her yerimiz diken diken olurken, “kardeş” denilenlerin “ilgisinden” ötesindeyse yerimiz, düşünmemiz gerekmiyor mu?

Birçok kez yazdım, yine yazayım; bu yurdun yurttaşı “iyi” yönetilmediğinden dolayı, her geçen gün alım gücü yitiyor, doymuyor, geleceğine ilişkin planlar yapamıyor! Düşünecek, sağa/ sola koşacak yerleri ağrı içinde; görün artık! 191023