0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Selma ERDAL

Veee dünlerde ben de onu yazmışım zaman, zaman…

Takvim-i Zaman 30 Ağustos 2007

Unutmuş olabilirsiniz; bir okuyunuz bakalım o hangi dallarda gezdi?

“Eş Durumundan” Aydın

Ne demiş bizden öncekiler? İki atı yan, yana bağlama, ya huyundan ya suyundan…

Başka ne demişler? Üzüm üzüme baka baka kararır…

Daha başka ne demişler? Bana arkadaşını söyle, sana kim olduğunu söyleyeyim…

Ahmet HAKAN’ı, HÜRRİYET’de yazmaya başladığından beri ara sıra okurum, “iskele-sancak” programında, Cem KARACA’nın soldan sağa dönmesine övgüler düzdüğü günden beri ara sıra da televizyonda izlerim.

Onun son yıllarda vermekte olduğu sınıf değiştirme savaşımını da kimileri gibi sövgüye değil, “övgüye” değer bulmaktayım (Olabilir; bazıları aydınlanmanın ayırdına gecikmeli olarak varabilir, sonuçta algılama sorunsalıyla ilgili)… Özellikle de son girişimin ayakta alkışlıyorum. Hangisini mi? Elbette ki Pelin BATU ile olan arkadaşlığını…

Sonunda işin kolayını buldu; o da “eş durumundan” titr-mevki-makam-mertebe kazanan kadınlar gibi, “eş/aşk/arkadaşlık durumundan” sınıf değiştirmenin, “imam hatipli” damgasından kurtulmanın kolay yolunu buldu. Entelektüel bir ailenin kanatları, koruması altına girmek; yılların diplomatı Sayın İnal BATU’dan “Batılılaşma” dersleri ve de yurtdışından eğitimli, üstelik de sanatçı ünvanlı kızından ” entelektüel/aydın olma” özel dersleri alabilme olanağına erişmek; az-buz bir başarı değil.

Bundan böyle Ahmet HAKAN; Hıncal ULUÇ ve entel-dantel yazarlarca taşlanmak şöyle dursun, ayakta alkışlanmalı…

Anonymous ART of Revolution’lık Nişantaşı kafelerine gitmek de ne ki? BATU ailesinin olanaklarıyla artık o bir VİP… İslam camiası etmese de tasvip; o artık tescilli bir entelektüel, BATU Ailesi’nden onaylı bir aydın…

Hodri meydan! Var mı Ahmet’e yan bakan? Hıncal’ın ECEsi varsa… Haşmet’in AYŞEsi varsa… İşte Ahmet’in de PELİNi var. Üstelik PELİN; Ece’den de, Ayşe’den de güzel bir yar.

Neler demiştim söze girerken?

İki atı yan, yana bağlama; ya huyundan, ya suyundan…

Üzüm üzüme baka baka kararır.

Bana arkadaşını söyle, sana kim olduğunu söyleyeyim.

Son günlerde Ahmet Hakan’ın giderek “aydınlanan ?” yazılarının; Pelin’in aydınlık yüzünün yansıması olduğu ( ki öncelikle tensel, sonra da tinsel/düşünsel anlamda ), bu durumda açığa çıkmış oldu.

Adam kendisinin kabuk değiştirdiğini ( ki bu konuda da sümüklüböcekle ilgili bir atasözümüz vardır ya neyse ) HÜRRİYET Gazetesi’nden de ötede bir HÜRRİYET / ÖZGÜRLÜK / DEMOKRASİ / AYDINLIK tutkunu olduğunu kanıtlamaya, kendini anlatmaya çalıştıkça, kimseler Hakan’a aldırış etmedi, tersine Hakan’la dalgasını geçti.

Ya bu koşullarda ne olacak şimdi?

Şimdi koşullar değişti.

Var mı Hakan’ı görmezden gelebilecek bir baba ya da ana-yiğit? BATU Ailesi yanındayken; geçmişe bir sünger, pardon bir asma kilit…

Çetin ALTAN; Tip’ten (ki Türkiye İşçi Partililikten) kaybedip de, yaşlılığında olmadı mı LİBOŞ?

Ahmet HAKAN da aydınlığı seçmiş (miş); ah ne kadar hoş!

Bundan böyle Hıncal, Haşmet ne yazsa da boş…

Ve sen Ahmet HAKAN; Pelin’in aşkıyla coş, entel barlarda devir kadehleri, keyfince ol sarhoş…

Ne de olsa artık; “eş durumundan” aydınlığın tescilli…

*Neden Ahmet HAKAN? O yalnızca bir örnek; olduğundan başka görünmek çabasında olanlara…

Kıssadan hisse;

Ne yazsa da HAKAN, inanmıyor kimse…

Öyle ” değiştim” demekle olmuyor.

Geçmişte yaşananlar, bugüne güven vermiyor.

İster HAKAN ol, ister BABACAN, ister DAVUTOĞLU, isterse GÜL…

Sözlerinle bırakmasan da mangalda kül…

Değil mi ki düşüncelerinin üstünde var kara bir tül…

Endişeler, kuşkular hiç dağılmıyor.

Bugün olmuş yıl 2022 Ahmet Hakan Efendi yine daldan dalla konup, oluyor yandaş bir bülbül…

Ama onu yandaşlık ettikleri bile hiç ciddiye almıyor, onu umursamıyor. Nasıl ki Babacan, Davutoğlu ve Gül efendi hazretlerini de ciddiye almayıp, umursamadıkları gibi…