0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Ne çenesi düşük moruklarız; gelinin, damadın indinde…

Ne de bir ayağı çukurda sayarız kendimizi; beynimizle her dem genciz şu sanal alemde…

Baştan çıkışımız taşınabilir telefonlarla başladı. Masaüstü bilgisayarlar diyelim ki gereksinimdi ama şu obur/obez tüketim alışkanlığımızın önüne geçemeyişimizin arzu nesnesi olan dizüstü bilgisayarlarla flörtümüz (ki yatağımıza bile almaktayız) belki de son aşkımız olacaktı, teknoloji bağımlılığımızda belki de son durak… İyi de şehvetengiz tüketim iştahımızın son olduğunu sandığımız bu aşamasında kuruldu mu orada son durak?

Ne gezer? Bu bağlamda içtenlikle belirtmeliyim ki Ipod’u transit geçtim ama Ipad kesinlikle edinilmeye/elde edilmeye/ulaşılmaya/kullanılmaya değer.

Herkesin annesi inci, elmas/pırlanta bekler çocuklarından; verdikleri emeğe, yaptıkları yatırımlara, yılların emeğine karşılık teşekküre endekslenen, hani anımsa-malık ve dahi minnettar-lık anlamında… Oysa ben gibi menopoz cadının yoktur gözü bu tür ziynette, mücevheratta… Benim için geçer akçe; teknolojik oyuncaklar…

Tek tuşlu ev hizmetçileri evdeki işleri yüklendiğinden ve dahi Olimpia marka daktilolar antikacılarda meraklılarının yolunu gözlemeye başladığından beri bedenimin bir parçası oldu sanki bilgisayarlar; hani diyalektik kurama göndermede bulunurcasına “yokluk uzuv yaratır” kabilinden… Nasıl ki kimileri elinde cep telefonuyla düşmüşçesine ebenin eline; ben gibi menopoz cadı da bal gibi bağımlı olmuş şu bilgisayar türevlerine…

Akşamları oğlumla USA’dan konuşmak için; telefon “out”,Ipad “in”… Bloglarım, sanal dergilerdeki yazarlık serüvenlerim için masaüstü bilgisayarım… Günde bir kaç yazı düşürmezsem yansıya; kendimi verimsiz sayarım, bilin ki bozulur ayarım. Tembellik edip de gitmediğim zaman sahil boyunca yürüyüşe, fitness merkezlerine ya da dans okullarına dizüstü bilgisayarım karşımda beni çalıştıran usta; Pilates mi, oriantal dans mı, body building mi?

Bir de tasavvufçular “tayyi mekan” diye bir kavramdan söz ederler. 21. yüzyıla gelsinler de görsünler; AKP’li Başkan Tayyip’i de, tayyi mekanı da… Zaman ve zemin/mekan sınırlandırması olmadan nasıl da fink attığımızı “sanal da olsa” şu alemde… Nasıl da aynı anda, pek çok alanda bulunduğumuzu, pek çok kişiyle buluştuğumuzu algılamaya çalışsınlar; tasavvuf felsefesi izin verdiği ölçüde…

Ve kadınlar, kadınların dünyası, korkulu rüyası; menopoz… Yok, ateşler basacakmış, yok uykular kaçacakmış, yok kemikler eriyecekmiş şu menopoz nedeniyle… Sanırım yakında hekimler bile şaşıracak bizlere… Sanal dünyanın bahşettiği mutlulukta altın yıllarını sürmekte olan ben gibi menopozlar sanki bulmuşlar sonsuz yaşamın sırrını (“herkes ölümü tadacaktır” yazgısı sonucu; menopozlar ve dahi andropozlar, kalksalar da tedavülden bedenen, sanal ortamda varlığını sürdürmenin hazzı, doğaldır ki varoluşçu bir benliğe vereceği mutluluk yeter). Üstelik ne yaşıtları olan içi karamış geleneksel morukların bedensel eskimelerinin izdüşümü sayrılıklarına, ne de yuvadan uçan özgür kuşlar örneği çocuklarını özlemekle oluşan duygusal ayrılıklarına indirgenmiş söyleşilerine, sözlerine katlanmak da yok teknolojik moruklar için…

Sanal dünyanda zaman, mekan ve insan özgür, bağımsız… Gerçi 21.yüzyıla özgü bu tayyi mekan alemimize Tayyip Efendi ve avanesinden atılmak istenmekte bir çengel, takılmak isteniyor çelme, gerçek alemde kurulan tarikatlar gibi, sanal alemde de kurulmak isteniyor barikatlar… Ki onlar kısıtlamayı amaçlıyor “ileri demokrasi aldatmacası eşliğinde” özgürlüklerimizi… Elbette ki bizler anti-demokratik söylem ve eylemlere karşı; her dem söyleyeceğiz özgürlük marşı… En gencinden, en yaşlısına… En uçarısından, en ağır başlısına; yükselteceğiz sesimizi…

Varsın evlerimiz teknoloji çöplüğü olsun. Varsın radyasyonla oynaşsın bedenlerimiz… Sürdükçe sanalda bizleri mutlu eden serüvenlerimiz; sevseniz de, sevmeseniz de bizler yeniçağın ürünü teknolojik moruklarız. Ölsek bile hortlarız; sanala yazdıklarımızla/sanaldaki varlığımızla…