0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Çukurova Belediyesi’nin haftalık düzenlediği ‘halk günü’nde, bir yurttaş sitelerinin önünden çalınan çöp konteynırlarından söz etmişti.

Belediyenin kısa bir süre önce verdiği konteynırda ortada yokmuş!

Başkan Soner Çetin, şaşkınlığını gizleyemeden ‘haklı’ olarak sordu;

‘Peki yenisini verelim de, bundan sonra ne olacak? Her hafta bir yenisini mi vereceğiz?’

Site yöneticisi olan, bu nedenle de zorluklar yaşan yurttaş ‘bundan böyle zincirleyeceğim başkanım, artık ne zamana dek koruyabilirsek’ dedi.

Başkan Çetin, kaygıları ile birlikte düşüncelerini şöyle açıkladı:

‘Bu olayı kınıyorum. O konteynırda herkesin hakkı var, bunu yapanların takipçisi olmakla birlikte, bunların hurdalarını alabilecek yerler uyarılmalı…’

***

‘Halk günü’ salonundan çıkarken düşündüm…

Yaşamlarını çöp aralarından topladıkları kağıtlarla, pet şişelerle sürdürmeye çalışan küçüklü-büyüklü bir çoklarıyla karşılaşıyoruz. Sabahın ilk saatlerinden, gecenin geç zamanlarına değin sokaklarda kimi zaman kendi güçleriyle çekerek, kimi zaman da moto-bisikletlerle yaşama çabası verenlerle…

Kuşkular onların üzerine yoğunlaşıyordu…

Çöp emekçilerinden…

Bir yandan yaşamın ‘acısını’ yazgı sayacaksınız, bir yandan da çöp konteynırlarını çalarak, onları hurdaya dönüştürerek ‘ekmek’ alacaksınız! Karnınızı doyuracaksınız; eşinize, çocuğunuza ‘aş’ yapacaksınız! Bana pek de ‘dürüstçe’ gelmedi!

***

Önümde bir haber:

‘Kozan zabıtalarından Suriyeli çöp konteynırı hırsızlarına operasyon…’

Kozan Belediye temizlik görevlilerinin sokak aralarına yerleştirdikleri çöp konteynırlarıyla fıçılar ezilerek hurdacılara satmaya çalışan hırsızların, daha önce de emniyet güçlerinde hırsızlık nedeniyle arananlar olduğu görülmüş.

Kozan Zabıtası, geçtiğimiz ay kentte bulunan hurdacılara bu tür alış-satış işlemlerinin yapılmaması için uyarıda bulunmuş…

Tüm bunlara karşın, konteynır hırsızlığı önlenememiş…

Kanayan yara izsiz kalmaz!

***

Belediyelerin ‘asıl’ görevi, var oldukları kenti yaşanılır kılmaktır. Yaşanılır olmak derken; imar, su, kanalizasyon, kent bilgi sistemleri, çevre sağlığı, temizlik, itfaiye, acil yardım, kurtarma, ambülans, kent içi trafik, defin, ağaçlandırma, park, yeşil alan, konut, kültür-sanat, sosyal hizmetler, meslek becerisi kazandırma, nikah… tüm bunların kent yaşayanlarına sunulması belediyenin ‘sorumluluk’ alanı…

Tüm bunlar yurttaşın ortak kullanımı içindir. Devletin ya da yerel yönetimlerin yurttaşın ‘ortak kullanması’ amacıyla oluşturulan bu ‘hizmetler’, halktan toplanan vergilerle sağlandığından dolayı da ‘devlet malı’ olarak adlandırılır.

Yaşadığımız ‘kentin’ niteliği, burada yaşayan yurttaşların da tutumlarını, duruşlarını, tavırlarını yansıtır. Kaldırımın kullanılmasından tutun; parklardaki çiçeklerin, kaldırım taşlarının, bankların, ağaçların, park yapmış aracın, çöp kutusunu kullanmanın ‘kent kültürüyle’ bağları vardır. Kentin parklarının, sokaklarının, caddelerinin uyumluluğu, inşaatlarının biçim-mimari açıdan görünümü yurttaşta ‘sanata’ bakışı da kamçılar…

Ortak kullanılan yerler-araçlar ‘kullananlara’ emanet edilmiştir, onların korumasındadır. Yurttaş ‘ortak’ kullandığı değerleri koruduğu, uzun yıllar ayakta tuttuğu sürece kendinden sonra gelecek kuşaklara ‘değerler’ bırakır; koruyamadıkça, bıraktığı yalnız enkazdır!

Yıllar önce, Rusya’ya giden birinden duymuştum. Rusların, yıllar öncesine dayanan değerlerini korumakla, ‘değerlerin’ gelen yabancıların ilgi odağı olduğundan söz etmişti.

***

Biz mi?

Sokağımızdaki çöp konteynırını koruyamıyoruz!

Parktaki çiçekleri, sokaktaki ağaçları, kaldırımdaki taşları…

Koruyamayınca ‘ortak’ kullanmakla sorumlu olduğumuz eşyaların, alanların, değerlerin önemini yok olunca anlıyoruz!

Konteynır yok; çöpü nereye atalım?

Park yok; nerede koşalım?

Ağaç yok; nerede soluklanalım?

Kaldırımlar işgal altında; nerede yürüyelim?

Kentin niteliği; yurttaşların tutumları, duruşları, tavırlarıysa eğer; düşünmeye gerek yok mu?

140317