0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Mekin ŞAHİN

Biz cumhuriyet aydınları; yaşamda ne ararız? Yaşadığımız ülkede insanın insana kardeşçe ve barış içinde yaşamasını isteriz.

Siyaset isteğin mimarı ve uygulayıcısı ana eksendir.

Her insan ürker. Korkudan değil, vereceği kavganın, değer verdiği şeylere zarar vermek istemez.

Ama öyle an var ki, yüreğine taş basması gerekir. Yüreği ağlasa da yüreği yansa da doğruları adına gitmesi gerekir zalimin üstüne.

Gözü görmez olur.

Beynin tek şey konuşur. “Var git o kavgaya.”

Sonu bugünden kötü değildir o kavganın.

Belki bir çıkış yolu bulursun.

O yol sadece senin değil, kavgasını verdiğin insanların yolu olacak…

Mustafa Kemal’den sonra Türkiye halkına sadece Bülent Ecevit umut oldu. Onu umut yapan 70. Yıllardaki söz ve eyleminin örtüşmesiydi. Dağlara taşlara adı Karaoğlan yazıldı.

O umut 1980 sonra yavaş yavaş kayboldu gitti.

CHP’nin geldiği nokta her geçen gün fulü hal alıyor. Özellikle toplumsal çözüm yerine partinin önemli isimlerinin tartışmaya açılması, CHP’nin umuda yol almasını etkiliyor.

Neden böyle oluyor?

Özellikle siyasette hırs mantığın önüne geçerse sadece kendine değil üyesi olduğu partiye de zarar verir.

Kılıçdaroğlu 13 yıl genel başkanlığı yaptı. Doğru ve yanlışla sonuçları olan genel başkanlığı 14 Mayıs genel seçimleriyle son buldu.

13 yıllık süreçte CHP ve Kılıçdaroğlu umut olamadı.

1. İmamoğlu adı ilk İBB seçimlerinde aldığı tavırla Türkiye gündemine yerleşti. İBB seçimini 25 yıl sonra kaybeden R. Tayyip Erdoğan’ın hazımsız tavırları E. İmamoğlu adını Türk siyasetinin tepesine taşıdı. Ama umut yapmadı.

Özgür Özel seçim kaybı üzerine CHP genel başkanı oldu. Arkasında gelen yerel seçim. Çok şey değişmedi ama halkın AKP tarafından yönetilmek istememesi CHP’ni birinci parti yaptı.

Ama Özgür Özel’i umut yapmadı.

Nedeni ideolojik yeni çıkışların olmaması, Kılıçdaroğlu sürecinde aldığı görevlerinde sorunlara çözüm öneren politikalarından uzak kalması Özgür Özel’in umuda dönüşümüne engel olmaktadır.

İkinci neden yerel seçim sonrası aldığı tutum olmuştur.

Şu an üç ismin tartışma içine çekilmesi kendi aralarındaki ideolojik-siyasi-örgütsel farklardan olmuyor. Bireysel hırslarını diri tutmaları nedeniyle gündeme taşınıyorlar.

CHP’de adı gündeme oturanlar hırstan uzak, Türkiye halkının yaşam tarzını ve yönetilmelerini demokratik muhtevası olan çözümlere yelken açmalı.

Demokratik yönetim istiyorsanız, önce CHP örgütünü her alanda demokratik yönetime taşımalısınız.

Halkı insanı yaşama taşıyacak parti programını Türkiye halkının ihtiyaçlarına denk düşürecek şeklinde hazır hale getirmelidir.

Bütün bunların ötesinde umuda gidilen yolda Türkiye halkının yüreğinde yeşermiş kadrolara sahip olmalıdır.

Şu an itibarıyla Özgür Bey, Ekrem Bey ve Kemal Bey umuda yolculuğa hazır değiller. Bu nedenle hırslarını bir tarafa atarak, umuda gidişin saksıda yetişmediğinin bilinciyle, umudun kavgasını sokağa ve yurttaşa taşıyan önderliğe başlamalılar.

Hırslarını kontrol edemezlerse kendilerine ve CHP’ne kurumsal zarar verirler.

Her insan üzülür. Kaybedeceği değerlere üzülmez.

Ülke ve halk adına verilen kavgayı egosuna alet edenlerin, kavgayı sulandırmasına üzülür.

Özeli, İmamoğlu ve Kılıçdaroğlu’nu seviyoruz. Kendilerinden isteğimiz suni gündemin parçası olmadan demokrasi kavgasının baş aktörleri olmalarıdır!