Fotoğraflı bir yakınma yazısı

Selma ERDAL

Bölgeler-arası dengesizlik var bu ülkede… Birkaç zincir eksik halkada…“Toprak reformu” önerileri sunuldu TBMM’ye…“Ağalığa son, beye nihayet” ezgileri söylendi… Umursamadı gölgeler arasındaki denge…

Oysa Atamız; Doğu-Batı ayrımına düşmeksizin Antep’e de açtırdı dokuma fabrikasını, Bursa’ya da… Şeker’i; Turhal da üretti, Kayseri de… Demir ağlarla örülen Anayurt O’nun eseri de; istikbalin göklerde olduğunu O’ndan başka kim görebildi ki?

Boşuna mı çekti Anadolu’nun bağrına başkentini? Yurttaşlar da eşit bu ülkede, yurttaşlara verilen hizmetler de… Haklar ve halklar ayrımına düşülmedi; “Ne Mutlu Türküm” diyenler arasında… Gönüllü bir yarış vardı; ülke için, ulus için can vermek, kan vermek isteyenler sırasında…

Yedi düvele kurşun atan eller kalem tuttu… Genciyle, yaşlısıyla… Okumayı öğrendi bebelerle birlikte 80’lik nineler, dedeler… Atamız onlara başöğretmen oldu… Yeter ki olmasın bölgeler-arası dengesizlikler…50’lerden sonra; NATO’nun askeri olmak için, el verilince yabana… Boş verildi tarlada; tırpana, yabana, kara sabana… Adı kondu bu değişimin ballandıra, ballandıra; “tarımda makinalımsa”… Ve yeni efendiler dedi ki; “belirlediğim sınırları sakın aşma”…

Sanayileşmeye yönelik yatırımlar; tarımsal alanlara, bereketli ovalara, denize kıyısı olan yörelere, akarsulara, göllere… Hınzırca güldü bu efendiler içlerinden; “ 50 yıla kalmaz ülkenizi çeviririz kurumuş çöllere”…

Ne acıdır ki çevirdiler de… İşte bu yargıyı doğrulayacak iki “fotoğraflı” yanıt ve de kanıt:

*Bir fotoğraf: Poseidon Anıtı…

Mitolojiye göre Deniz Tanrısı… Kabaran öfkesini dalgalara yansıtan da o… Yılan saçlı Medusa’nın yüreğini yaralayan da o… Ne yazık ki onun anıtını da fırtınalı bir gecede deviriverdi doğanın gücü

Didim’deki Poseidon anıtı fırtınalı bir gecede yıkılmadan önce çekmiştim bu fotoğrafı.

Ne yazık ki ülkemiz yerel yönetimlerinde yıkılanı, bozulanı yeniden yapmak, onarmak gibi bir davranış biçimi yok.

Oysa ne de çok yakışıyordu anıt Altınkum kıyılarına!

Ne diyelim? Burası Didim…

Yedim, içtim, eğlendim.

Tarih mi, Kültür mü deniz?

Acaba onlar da nedir?

Yenir mi, içilir mi?

Tanrı Poseidon’a; Altınkum kıyılarını ele geçirenler kadar değer biçilir mi?

Çoktan unutuldu gitti Poseidon; “yüzü başkanın sevgilisine benziyor” dedikodularıyla ünlü beyaz mermerden kadın anıtı ile yetinin entellektüel taife!

*Ve bir fotoğraf: Deniz Gezmiş ve arkadaşları…

Bugünlerde nerede böyle güzel insanlar?

Gerçi onlar gibisi o günlerde de öylesine az sayıdaydılar ki… Bakmayın o günler üzerine atıp, tutanlara… Nazım’ın “yarin yanağından gayrısını halkıyla paylaşmak üzerine” dizeleri eşliğinde halkına söz verdiklerini, “pehlivan tefrikaları gibi” ballandıra, ballandıra anlatmaya kalkışanlara kanmayın… Avcı serüvenleri gibi çoğu palavra…

Çünkü…

O denli idealist, o denli ülkücü birisi; nasıl olur da 180 derece değişebilir ki?

Bakınız topluma! Herkes fırsatçı, çıkarcı, bencil, özel mülkiyetçi…

İşin gerçeği…

Dünlerde “salon sosyalistleri” vardı, barlarda buluşup devrim yaparlardı, elbette ki onların çoğunun tuzları kuruydu, onlar sosyalizm üzerine konuşma modasına uyuyordu. Babaları paralarını kesmeğe kalkışınca çoğunluğu hemen doğru yolu buluyordu. Öyle olmasaydı eğer bunca İkinci Cumhuriyetçi nasıl türeyebilirdi?

Son yıllarda ya da küresel dünya düzeninde “devrimcilik out olduğu için” bütün tuzu kurular; çevreci, sosyal sorumluluk projesi üreteni/katılımcısı, özellikle de “daha adil dünya düzeni” savunucusu… Çünkü güncel moda bu konulara ilgi duymak… Ama onların her biri “mum dibine ışık vermez” kişiliği… Sıra sorumluluk almaya gelince; çabucacık ortalıktan sıvışmak onların davranış biçimi…

Sonuç olarak kalmadı artık kendinden önce halkını düşünen güzel insanlar… Dolayısıyla bir kurtarıcı beklemeyin. Bundan böyle herkes kendi gemisini kurtarmaya hevesli birer kaptan…

Düştüğünüzde birileri kolunuza girip sizi yerden kaldıracak diye de beklemeyin !…

Hiç kendinizi boş yere üzmeyin ve ardınıza bakmadan kendi yolunuza / amacınıza doğru yürüyün gidin!

23 Mayıs 2022