0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Bölgeler-arası dengesizlik var bu ülkede… Birkaç zincir eksik halkada… Toprak Reformu önerileri sunuldu TBMM’ye…“Ağalığa son, beye nihayet” ezgileri söylendi. Umursamadı gölgeler arasındaki denge…

Oysa Atamız; Doğu-Batı ayrımına düşmeksizin Antep’e de açtırdı dokuma fabrikasını, Bursa’ya da… Şeker’i; Turhal da üretti, Kayseri de… Demir ağlarla örülen Anayurt O’nun eseri de; istikbalin göklerde olduğunu O’ndan başka kim görebildi ki?

Boşuna mı çekti Anadolu’nun bağrına başkentini? Yurttaşlar da eşit bu ülkede, yurttaşlara verilen hizmetler de… Haklar ve halklar ayrımına düşülmedi; “Ne Mutlu Türküm” diyenler arasında… Gönüllü bir yarış vardı; ülke için, ulus için can vermek, kan vermek isteyenler sırasında…

Yedi düvele kurşun atan eller kalem tuttu… Genciyle, yaşlısıyla… Okumayı öğrendi bebelerle birlikte 80’lik nineler, dedeler… Atamız onlara başöğretmen oldu. Yeter ki olmasın bölgeler-arası dengesizlikler…

50’lerden sonra; NATO’nun askeri olmak için, el verilince yabana… Boş verildi tarlada; tırpana, yabana, kara sabana… Adı kondu bu değişimin ballandıra, ballandıra; “tarımda makineleşme”… Ve yeni efendiler dedi ki; “belirlediğim sınırları sakın aşma”…

Sanayileşmeye yönelik yatırımlar; tarımsal alanlara, bereketli ovalara, denize kıyısı olan yörelere, akarsulara, göllere… Hınzırca güldü bu efendiler içlerinden; “ 50 yıla kalmaz ülkenizi çeviririz kurumuş çöllere”…

Atamız’ın  SÖYLEVinde  yazmadı, yer bulmadı;  bölgeler-arası dengesizlik… Yol göstericilere, akıl hocalarına teslimiyet sonucunda; tez zamanda gerçekleşti ülkede bölgeler-arası densizlik…

Cumhuriyet’in kazanımlarına saldırı, Demokrat Parti’nin kurulması, MENDERES’in seçimleri kazanması ve TBMM’de milletvekillerine; “Siz isterseniz bu ülkeye hilafeti bile geri getirebilirsiniz” sözlerini söylemesiyle başladı irtica… Bu arada Atatürk döneminde Şeyh Said isyanları ve Devrim Şehidi KUBİLAY’a saldırılar da unutulmamalı ama özellikle  12 Eylül 1980 sonrasında giderek daha da yoğunlaştı bu saldırılar…

Anneleri öğretmen, üstelik de Alevi olan ÖZAL kardeşlerin Nakşibendi tarikatıyla yakınlaşması (ki Emin Çölaşan’ın “Turgut Nereye Koşuyor ?” adlı kitabı okunmalı) , DEMİREL dönemindeki bakanlığının ardından, 12 Eylül sonrasında ABD’ce görevlendirilmesi… İşte bu yıllarda DALLAS başta olmak üzere televizyon yansılarından Amerikan emperyalizminin saldırılarının artması toplumsal kirlenme bağlamında, ulusumuza özgü değerlerin yerle bir edilişi… SSCB’ne karşı “yeşil kuşak” oluşturma amacıyla, İran’da Humeyni’nin desteklenmesi, oradan da Laik Türkiye Cumhuriyeti Devleti’ne “rejim ihraç etme” özlemlerinin gelişmesi…  ÖZAL’ın Milli Eğitim Bakanı Vehbi Dinçerler’in öncülüğünde ulusal eğitim sistemimizin bozulması için gericilik tohumlarının serpiştirilişi…

Ve bütün Dünya’da KÜRESELLEŞME sürecinin temellerinin atılması da ÖZAL’lı Türkiye ile aynı yıllara rastlıyor  ki 1990’larda kavram gün yüzüne çıkarılıp, artık tartışmaya açılıyor.

Ya ekonomik açmazlarımız? Ya “enflasyon canavarı”nın ülkemizin uyruğuna geçiş süreci nasıl başlıyor?

Elbette ki bu süreç de MENDERES’in iktidara gelirken kullandığı söylemle; “Her mahallede bir milyoner yaratma” düşleriyle başlıyor.  O yıllara değin Osmanlı’nın borçlarını bile ödeyen, 1 Türk Lirası’na, 2 ABD Doları alan, 1930 Dünya Bunalımını sorunsuz atlatan (teğet bile geçirmeden) Yeni Türkiye Cumhuriyeti; NATO’ya giriyor, Kore’ye asker gönderiyor, MARSHALL yardımıyla da ABD bize giriyor (hem mecazi anlamda, hem de gerçek anlamda). MARSHALL yardımı adı altında ülkeye traktör giriyor, tarımda makineleşmeyle birlikte, tarımdaki fazla iş gücü açığa çıkıyor, böylece kırdan, kente göç başlıyor.  Ardından ABD’nin ya da gelişmiş ülkelerin “montaj” sanayi olmaktan öteye gidemeyen sanayileşme girişimlerimiz… Dolayısıyla ülkemizin doğasına yapılan saldırılar…

İlk hedef; Anayasamız’ın 45.maddesine göre korunması gereken Dünya’da bir tek benzeri İtalya’daki Po Ovası olan, YEŞİL BURSA OVASI’na “organize sanayi bölgesi” kurulması, Yeşil Bursa’nın saldırıya uğraması… Ardından buğday ambarı Konya Ovası, patates ambarı Adapazarı Ovası ve nice ovalarımız ve bugün gözlerimizin önünde yapılaşma sonucu lime, lime edilen Didim… Kendi, kendini besleyen, buğday üretiminde Dünya ikincisi olan ülkemizin yabanın buğdayına, darısına el açar duruma getirilişi… ÖZAL döneminde yabancıya toprak satış kararının alınmasıyla, Uludağ’da Arap şeyhlerine 5 villalık yer verilmesiyle başlayan saldırının; AKP döneminde tarikat yuvalarının kullanımına sunulmasıyla en değerli doğal kaynağımız ULUDAĞ’ın talanı… Ormanlarının yakılması, kaçak yapılaşmayla yok edilmesi, dolayısıyla dağın daha az kar, yağmur çekmesi ve karlardan süzülerek biriken yer altı ve yerüstü sularının azalması Bursa’da… Sonrasında Yalova, Çanakkale, Didim; yabanın yaşlıları için dinlence yerleri uğruna talan edilen bereketli topraklarımız, zeytinliklerimiz, meralarımız…

O çok ilgilendikleri topraklarda, o  AB’nin yolunun geçtiği kentlerde; aşiret odaklı, ataerkil yapılanmalar, namus cinayeti adı altında kızların öldürülmesi, şeyhten/şıhtan icazet alınarak yaşama, ağalık kurumu sürüp giderken; acaba nasıl bir demokrasiden söz edilmektedir?

1980 öncesinde “solculuk” ve “Apo” adının yan yana duyulması, 1980 sonrasındaysa solculuk ve Apo kavramlarının “Kürtçülük ve PKK” birleşimine dönüştüğü bir tür ırkçılık… Bütün bu olgu, oluşum ve olayların neresine kondurulmakta  “demokrasi”  kavramı ve hangi “demokrasi” anlayışına; tanımına, yorumuna  dayandırılarak desteklenmekte bütün bunlar?

DEMOKRASİ adına verilen destekler, AÇILIM söylemlerine tutulan alkışlar, DEMOKRATİK YAPILANMA önkoşullu AB’ye kesileceği söylenen biletler… Uzun söze ne gerek; bütün bunlar ne için ?… Yalnızca ve yalnızca ülke topraklarımızın bölünmez bütünlüğünü, ulusumuzun NE MUTLU TÜRKÜM DİYENE söylemindeki birlikteliğini bozmak için…

Ve her 19 Mayıs ATATÜRK’ü Anma ve Gençlik Spor Bayramı geldiğinde; üşenmeyin şöyle bir gözden geçirin bu yaşadıklarımızı… Ve sonra Ulusal Birliğimize, Ülke Bütünlüğümüze, Cumhuriyetimiz’e, ATATÜRKÜMÜZÜ’ün aydınlığına daha sıkı sarılın!