Nöbetçi Eczaneler
Dövüşenler anlatsın.
Alev sarmış her yeri. Bir yandan yangının bıraktığı küller, bir yanda sönmeden devam eden alev. Kibriti çalan aklı eren derki ben yaptım olur.
Yıllar var ki emeği askıya alınan yetti gayrı, ben zaten yanıyorum; batarsa batsın her şey.
Biz cumhuriyetle özgürlüğe ve tam bağımsızlığa koştuğumuzu düşünüyorduk.
Yanılmışız.
Aklı eren diyor ki sen düşünme.
Senin iraden benim, senin adına karar veririm; sende aldığım karara uyarsın. Uymazsan defolup gidersin diyor.
Aklı eren yanlış yapıyor. Türkiye’nin her yanı tepki ve isyan çılgınlığını yaşıyor.
Sus diyorlar.
Neden diyorum. Ülkenin bekası için diyorlar. Susalım mı!
Yalan mı söylüyoruz. Kral çıplak değil mi?
Türk halkı diyor ki belimiz büklüm büklüm, yaşamak için bu ülkeyi kurduk. Bir gün birisi ürettiklerime ve ülkeme el koymaya çalışıyor ve ben başımı kaldıramıyorum.
İşte o gün bugün özgürlüğümü arıyorum. Siz bana sus diyorsunuz!
Gün dövüşenlerin konuşacağı gündür.
Gün rantçıya, hırsıza ve ahlaksıza yol açanların günü değildir.
Gün namuslu insanların, namussuzlar kadar cesur olacağı gündür.
Kimin İçin Demokrasi? Anadolu kültürünü yaratanlar için demokrasi. Türk için demokrasi. Kürt için demokrasi. Laz, Çerkes, Arap, Rum, Ermeni için demokrasi. Anadolu’da kardeşçe ve barış içinde yaşayanlar için demokrasi.
Bizim adımıza karar verenler bilsin, aldığınız kararlar yüzünden yıllarca bize sadece ölüm verdiniz. Artık ölmek değil yaşamak istiyoruz. Nasıl yaşayacağımıza siz değil biz karar vereceğiz. Siz olmazsanız biz kardeşçe ve omuz omuza yaşıyoruz.
Anlatmaya devam edeceğiz! Kurtuluşu ortak mücadelede görüyoruz.
Kürtler farklı dört ülkede yaşıyor. Yaşadığı her devlette yaşam koşulları farklıdır. Birbirine çok benzemez. Tek benzerlik var. Başka milletin kurduğu devlette yaşamaları. Türkiye’de yaşayan Kürtler feodal kültürün etkisi azaldıkça kendilerini ifade etmekte daha özgürler. Daha çok insanca yaşama koşulları taleplerini korkmadan ifade edebiliyor. Türkiye objektif koşulları ayrılıkçı zeminden uzak. Birlikte yaşamı öne çıkaran halkaları her geçen artıyor.
Sorunun çözümü demokratik devlet yönetiminde kitlidir.
Türkiye Cumhuriyeti devleti iki ana kuruma sahip.
1.Genel yönetim 2.Yerel yönetim.
Halk iradesi, özel idare meclisi işlediği dönemlerde çok etkiliydi.
Vali başkanlığında işleyen yerel meclis ildeki kaynakların kullanımı ve temel sorunların çözümünde söz ve karar sahibidir.
Halkın arz ve taleplerini planlayarak genel yönetime sunarak çözümünü sağlar.
Almadan vermek olmaz. Canlı yaşamın tabiatına aykırıdır. Her şey birbirine bağlı ve birbirini etkiler. Türkiye’de esen rüzgarı bu pencereden değerlendirmek zorundayız.
Demokratik alanın genişlemesi, özgürleşme; bireyi, halkı ve yaşama koşullarını insan odaklı hale getirir.
Her söz niyeti ifade eder. Niyetin vücut bulması sözün hedefe giden eylemle örtüşmesini zorunlu kılar.
Devleti yöneten hükümet ve Öcalan yapılan görüşmeler sonunda nasıl mutabakata varıldığını ve çözüm biçimini paylaşmak zorunda.
İki halkın adına, iki halkın bilgisi ve onayı olmadan çözüm elde edilemez.
Soruyoruz; demokratik alanı nasıl genişleteceksiniz?
Yürütme, yasama ve yargı ergleri arasında denge nasıl sağlanacak?
Siyasi partiler ve seçim yasası değişecek mi?
Büyük Şehir yasasını kaldıracak mısınız?
Yoksa siz kendinize demokrasi, halka faşizm mi istiyordunuz.
