0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Olaynet– Dayı Şov’da bu hafta sohbet yine hızlı başladı. Hande Kazanova, soyadının aslında İtalyan gezgin Casanova’dan değil, Rusya’daki Kazan Ovası’ndan, Kazan Türklerinden geldiğini anlattı. Naz Çağla Irmak ise, Dayı’nın sorusu üzerine, ilk isminin öyküsünü paylaştı. Irmak, Facebook’ta “Çağla Irmak” diye aratınca çok fazla sonuç olduğunu görmesi üzerine kendine yeni bir isim koymaya karar verdiğini söyledi.

Neslican Tay’ın tüm Türkiye’ye esin olan gerçek yaşam öyküsünden uyarlanan Demir Kadın Neslican isimli yeni filminden sözeden Irmak, “Set çok güzel geçti. Bu kadar zor bir süreci anlatan bir setin bu kadar keyifli geçeceğini düşünmezdim. Normalde setlerde çok şaka yapılır ya. Film hakkında kimse şaka yapmadı. Bir kez biri hafif bir şaka yaptı ve anladı ki bu sette şaka yapılmayacak” dedi.

Hande Kazanova, on beş yaşından beri gökyüzüyle ilgilendiğini ve çok meraklı, değişik sorular soran bir çocuk olduğunu anlattı. Çocukluğunun geçtiği Foça’dan ayrılıp İstanbul’a üniversite okumak için gideceği zaman babasının esprili tepkisini, “Tek çocuk olmama rağmen, üniversiteyi kazandığım gün babam ‘Oh be kurtulduk’ dedi” sözleriyle aktardı.

Naz Çağla Irmak, dram dozu ağır bir iş olan Kırgın Çiçekler’den nasıl sağ çıktığının sorulması üzerine, “Sağ çıktım mı acaba? Valla bilmiyorum ki, on yedi yaşındaydım zaten başladığımda. Ağlamak bir alışkanlık haline gelmişti. Dizide ağlamayınca evde ağlıyordum” dedi.

Konu astrolojiye kaymadan söyleşeceği kimse olmadığını anlatan Hande Kazanova, şunları söyledi:

“Bakkala gidiyorum ekmek almaya, ‘Yavrucuğum ne olacak bu yengeç burçlarının hali?’ diye soruyorlar. Kuaföre gidiyorum, kuaför soruyor. Ya da en yakın arkadaşlarımdan biri aradığında telefonu ilk açtığında, ‘Bu aralar hiç iyi hissetmiyorum. Gökyüzünde bir şey mi var?’ diye lafa başlıyor.

Astrolojiyi tercih ettim. Astrolojiyle kendimi buldum bir anlamda” dedi ve sözlerini şöyle sürdürdü: “Kurtlar Vadisi bitmiş, hemen arkasından birkaç dizinin içerisinde yer aldım. İnsanlar, ‘Onu bıraktın, bu işlerle mi uğraşıyorsun? Ne alaka?” demeye başladılar.  O dönemde bunu dile getirmekte zorlandım. Sonra bir gün dedim ki, ‘Hande sen bu işin nasıl olduğunu biliyorsun, nasıl emek verildiğini biliyorsun. Bu işte iyi de olacaksın. Sen yönünü çizdin. Bu senin mesleğin artık. Bunu da göğsünü gere gere söyleyebilmelisin’… Ve söylemeye de başladım.”