Bayraktaroğlu’nun ‘nıxon’u 

Habip Hamza ERDEM

Görevdeki bir Başkan yargılanabilir mi?

ABD’de Cumhuriyetçi Richard Nixon yargılanmış ve görevi bırakmak zorunda kalmıştır.

Peki ama bu olayı bu gün gündeme getirmemin nedeni ne diye sorulacak olursa; büyük ‘danışman’ Memduh Bayraktaroğlu’nun bu konuyu, seksen kez gündeme getirip çarpıtmasıdır diyeceğim.

Bayraktaroğlu, bir çok kez yazdım, kime akıl verir, kime danışmanlık yapar, beni zerre ilgilendirmez; ama yanlış bilgi verip olayları çarpıtmasına ise sessiz kalmam mümkün değildir.

Bu yarı-aydın Memduh Bayraktaroğlu, Richard Nixon’un Watergate skandalı diye bilinen skandal nedeniyle değil ama, bir arkadaşından aldığı borç nedeniyle görevden alındığını ballandıra ballandıra anlatmaktadır.

Güya Nixon, bir arkadaşından yüz bin dolar borç almışmış da, onu kasada üç yıl tuttuktan sonra geri vermiş ama, yargıç sen bu parayı ‘ekonomi’ye sokmayarak ABD ekonomisine zarar verdin diye görevden almış.

Zırva denilen şey işte tam da böyle bir şeydir.

Ancak danışman ekonomist-siyaset bilimci Memduh bey, bu örnekten hareketle bir dizi ‘ekonomik zırva’ anlatmakta, dinleyenler ise ağızları açık bu zırvaları dinlemektedirler.

Şimdi öncelikle o yüz bin doların, Nixon’un sekiz yıl yardımcılığını yaptığı Eisenhower dönemi ve başkanlık yaptığı (1968-1972) ilk başkanlık döneminde, eli ve kontolünden geçen para yanında ‘devede kulak’ olabileceğini belirtelim.

Watergate skandalı ise 17 Haziran 1972 gecesi, Nixon’un rakibi olan Demokrat Parti’nin Watergate binasındaki genel merkezinde beş sözde hırsızın yakalanmasıyla başlıyor.

Bu beş sözde hırsız, aslında Cumhuriyetçi Parti’nin ajanları olup, içlerinden biri Nixon’un ‘seçim kampanyası’nı yürüten komitenin üyesi olan bir hava albay idi.

22 Haziran’da, Başkan Nixon, başkanlık hukuk danışmanı John Dean’ın soruşturmasına dayanarak “Beyaz Saray’ın bu özel olayla hiçbir ilgisinin olmadığını” açıkladı.

Ancak, gerçekte Türkiye’de ancak kırk yıl sonra keşfedilecek olan ‘kaset’ ve ‘dinleme’ oyunları ABD’de Nixon’la birlikte başlayacaktı.

Nitekim, 1973 yılı Nisan’ına değin araştırma-soruşturma diyerek oyalanılmasına karşın, Nisan ayında, Yargı Komitesi cumhurbaşkanına bir ültimatom vererek kendisinden istenen kasetleri teslim etmediği takdirde onu Kongre’ye saygısızlıktan yargılamakla tehdit etti.

Nixon, Watergate ile ilgili 42 konuşma kaydının yalnızca yazılı transkriptlerini vermek istese de 30 Nisan’da kamuoyuna açıklanacaktı.

O kayıtlar arasında, Nixon ile hukuk danışmanı John Dean arasında şu konuşma geçecektir:

John Dean- Çok paraya mal olacak. Bu insanlar bu tür konularda profesyonel değiller. Bu, mafya insanlarının yapabileceği bir iş.

Nixon- Haklısın. Bu işleri yapmak için bir çete gerekir.

Dean- Doğru. Ancak para bulmamız gerek.

Nixon: Ne kadar paraya ihtiyacınız var?

Dean- Bu insanlar için iki yıl içinde bir milyon dolar gerek.

Nixon- Bunu bulabiliriz… Bir milyon dolar nakit alabilirsin. Nereden alınabileceğini biliyorum. Kolay değil ama yapılabilir. Ama soru şu ki, bunu kim halledecek? Bu konuda bir fikriniz var mı?

Dean- Bence bu, Mitchell’in yapabileceği bir iş.

Nixon- Ben de öyle düşünüyorum.

Yani Nixon istediği zaman bir milyon bulabilecek bir Başkan. Yüz bin dolara mı kalmış.

Sonra, bu yüz bin dolar konusu, Nixon’un eski avukatı Herb Kalmbach’ın bir diplomatı prestijli bir yere büyükelçi atamak üzere aldığı bir rüşvet. Ki onu de Nixon’un seçim çalışmalarında kullanacaktır.

Ve bu işten dolayı altı ay hapse mahkum olacaktır.

Nixon Watergate skandalı konusunda iyice sıkışıp araştırma yapan kişileri görevden almaya kalkınca, görevden istifa etmek zorunda bırakılacaktır.

Demek ki, neymiş?

Bu işler, görevden ayrıldıktan sonra çarpıtılarak anlatılan ‘anı’lardan öğrenilecek işler değildir.

Fransa’da bu işler için ‘doktora’ yaptırılıyor.

Memduh bey’in hayali bilgilere dayalı ‘bilinti’ler üzerinden ‘kuram kurma’ çabası ise, nasıl oluyorsa, danışmanlık verdiği kişilerce ‘ağzı açık’ bir biçimde dinleniyor.

Ee ben daha ne diyeyim?