Yazacak yerlerim acılı

Bir süredir yazamıyorum…

Aslında yazmak da canım istemiyor açıkçası!

Her şey ‘kör düğüm’ olma yolunda ilerlerken; cepten, emekçiden çalınırken…

Yetmedi; ulusal değerler yabancı-yerli işbirlikçilerin eline geçirilirken…

Daha da yetmedi; ulusal topraklarımızdaki oyunlara izleyici kalınırken…

Yetmiyor işte; öğrenciler yürüdü diye coplanırken, düşünenler yazdı diye hapsedilirken…

Yazmak canım istemiyor!

* * *

Hep şaşkınlıklar içindeyiz…

Şaşkınlığımıza neden çok!

İnsanlar niteliksiz televizyon izlencelerinin etkisinden besbelli ki kurtulamamışlar; bir o yana, bir yana savrulurken ‘neler’ yaşandığını görmekten uzak!

Öyle ya…

Evlerimizin ‘olmazsa-olmazı’ televizyon kanallarından kaçı izlenmeye değer ki…

Gevezelikten geçilmeyen izlenceler…

Ya evlenmek için sıraya girenlerin evlenmekten kaçındığı, kirliklerini ortaya çıkardığı, dedikodu dolu söylemler…

Ya ‘adına’ yarışmak dedikleri, ancak soytarılık dolu, yapmacık tatlım-cicim sözlü ‘eşim’ yarışmaları…

Dizileri sıraya bile koymak istemiyorum.

Şaşkınlığa yetmez mi?

* * *

Yurttaş nelerden etkileniyor?

Okumadığına, okuduğunu yorumlamadığına göre;

Ya siyasilerin dediklerinden…

Ya eğreti eğlencelerden…

Ya da adlarını ‘sanatçı’ olarak tanımlayan bilgiden yoksun çoğunluğun sözlerinden…

Yaşanan olayları görmezden gelip salt denilenlere dayalı ‘inancın’ nerelere taşıdığını anlatanlar ya cezalandırıyor, ya da susturulmaya çalışılıyor.

Emek bilinci yok!

Bilgi cezalı…

* * *

Yazamıyorum…

Yazacak yerlerim acılı…

Bunları söylemek bile suç!