Saygı hak edene

Oktay EROL

Saygı nedir?

Ağzından ‘kırbaç’ gibi fırlayan söz kararlı:

‘Bana saygı duy!’

Duyulmamasının sonunda olacaklar öncesinden belli!

Tüm yanlışlara, tüm çarpıklıklara, tüm olumsuzluklara karşın; başa gelecek ‘belanın’ uzaklaştırılması için ‘saygı’ duyulacak!

Sonunda acı verecek, kıracak, dökecek, ‘zulmedecek’, düşündürmeyecek, sormayacak, sorgulatmayacak, bildiğini okuyacak…

Ama…

Saygı duyulacak…

* * *

Saygı böyle bir şey mi?

İçinde korku, kin, nefret taşıyan bir kavram mı saygı?

Gece karanlığından ‘korkmayan’ var mıdır bilmem!

Ben korkarım…

Şu an, gün ışığında bile düşünmek ürpermeme yetti!

Benim için karanlık ‘hoş’ bir şey değil!

Donar kalırım işte!

Beni kırar, beni döker, bana zulmeder, beni düşündürmez, beni sordurmaz, bana sorgulatmaz, bana bildiğini okutur karanlık!

* * *

Saygı duymanın bir ölçüsü, herkese göre de yapısı vardır…

‘Saygı’ duymamı bekleyen, her şeyden önce ‘bir başka’ olacak…

Ana, baba örneğin…

Sonra…

Beyinden başlayarak, ayak tırnaklarına değin hem gücün olacak, hem de aradığın!

Ağzından çıkan söz, attığı adım, konuştukları, eylemleri kaçınılmazın olacak…

Olacak ki, saymamın, saygı duymamın içi dolsun…

* * *

Sıkça tanık olduğumuz söyleşilerde geçer:

‘Benimsemesem de düşüncesine saygı duyarım…’

Neye?

Benimsemediğim düşünceye…

Konuyu hangi açıdan ele alırsak alalım çiğ, iğdiş, banal…

Birkaç gün önce facebook’da konusu oldu.

‘Her düşünceye saygı duyarım’ dedi, söyleştiğim arkadaş…

Aslında yıllardır benimde söylediğim, karşımdaki kırılmasın diye yinelediğim bir tümce…

‘Her düşünce’ öyle mi?

Adolf Hitler konuşurken anlattığı ‘düşünceleri’ değil miydi?

Hitler’in ‘ırkçı’ politikasına saygı duyacaksam, neden ben ‘ırkçılığın’ yanlışı için uğraş vereyim ki?

Şu vardır:

Hitler’i dinlerim; dediklerini sonuna dek!

Bu dediklerine değil, söyleyenin ‘insan’ olmasına saygımdan!

Sonra çıkar, dediklerini birer birer eleştiririm.

Katılmadığımı söylerim.

‘Söylediklerine= düşündüklerine’ saygı duyuyorsam, benimsemişsem; ne gerek var ki eleştirmeme?

Oturur susarım…

* * *

Birkaç gün önce HSYK 1. Daire Başkanı İbrahim Okur’un bir tezi gündemdeydi…

Şöyle ki:

´Tecavüze uğrayan kadınların, yargının iş yükünün azaltılması amacıyla (!) tecavüzcüsüyle evlendirilmesini teşvik etme…´

Yetmişlik dede onbeş yaşındaki kıza tecavüz edecek, HSYK’da ‘iş yükümüz çok ağır, nikahla kurutul’ diyecek…

Biz bu ülkenin yurttaşları da ‘düşüncenize saygım var’ diyeceğiz!

Hayır, ‘her düşünceye değil, savunacağımız, benimseyeceğimiz düşünceye’ saygımız olmalı; yanlışı yapan utanmalı!

Saygı hak edenin olmalı…