Bugünlerde nerede böyle güzel insanlar?

Gerçi onlar gibisi o günlerde de öylesine az sayıdaydılar ki… Bakmayın o günler üzerine atıp, tutanlara… Nazım’ın “yarin yanağından gayrısını halkıyla paylaşmak üzerine” dizeleri eşliğinde halkına söz verdiklerini, “pehlivan tefrikaları gibi” ballandıra, ballandıra anlatmaya kalkışanlara kanmayın… Avcı serüvenleri gibi çoğu palavra…

Çünkü…

O denli idealist, o denli ülkücü birisi; nasıl olur da 180 derece değişebilir ki?

Bakınız topluma! Herkes fırsatçı, çıkarcı, bencil, özel mülkiyetçi…

İşin gerçeği…

Dünlerde “salon sosyalistleri” vardı, barlarda buluşup devrim yaparlardı, elbette ki onların çoğunun tuzları kuruydu, onlar sosyalizm üzerine konuşma modasına uyuyordu. Babaları paralarını kesmeğe kalkışınca çoğunluğu hemen doğru yolu buluyordu. Öyle olmasaydı eğer bunca İkinci Cumhuriyetçi nasıl türeyebilirdi?

Son yıllarda ya da küresel dünya düzeninde “devrimcilik out olduğu için” bütün tuzu kurular; çevreci, sosyal sorumluluk projesi üreteni/katılımcısı, özellikle de “daha adil dünya düzeni” savunucusu… Çünkü güncel moda bu konulara ilgi duymak… Ama onların her biri “mum dibine ışık vermez” kişiliği… Sıra sorumluluk almaya gelince; çabucacık ortalıktan sıvışmak onların davranış biçimi…

Sonuç olarak kalmadı artık kendinden önce halkını düşünen güzel insanlar… Dolayısıyla bir kurtarıcı beklemeyin. Bundan böyle herkes kendi gemisini kurtarmaya hevesli birer kaptan…

Düştüğünüzde birileri kolunuza girip sizi yerden kaldıracak diye de beklemeyin !…

Hiç kendinizi boş yere üzmeyin ve ardınıza bakmadan kendi yolunuza / amacınıza doğru yürüyün gidin!

23 Mayıs 2022