Süleyman YAĞIZ
hâyâlden geliyor sesin
sanki, yetmiyor nefesin
bir baktım, kayıp da gittin
sevdiğim sen ne hâldesin
bilemedim, bilemedim
yoksun, sana gelemedim
sensizliği dilemedim
sevdiğim sen ne hâldesin
sorup dururum dağlara
akıp da giden çaylara
döner misin buralara
sevdiğim sen ne hâldesin
her yanım yara beredir
dertliyi derdi söyledir
bu devran daim böyledir
sevdiğim sen ne hâldesin
harap oldu yollarımız
boşa geçti yıllarımız
kırıldı el, kollarımız
sevdiğim sen hâldesin
bilirsin, ADSIZ biriyim
ezelden beri böyleyim
dünyayı sensiz neyleyim
sevdiğim sen ne hâldesin
İstanbul, 16 Ağustos 2022